دلم هوای حرم دارد

هوای امام رضا

بیا بخر مارا

شهنشه کشور ما

زیارت عاشورا در سایه قرآن – برگرفته از کتاب ده گفتار استاد قرائتی
یکى از اصولى که قرآن بر آن اصرار دارد، عشق به خوبان و خوبى ها و تنفر از بدان و بدى هاست .
قرآن مى فرماید: از ابراهیم بیاموز که چگونه از عموى منحرف خود اظهار بیزارى کرد؛ فلمّا تبیّن له انّه عدوّ للّه تبرّء منه انّ ابراهیم لاوّاه حلیم  آن گاه که براى ابراهیم آشکار شد که او دشمن خداست از او بیزارى جست ، با آنکه ابراهیم بسیار دلسوز و بردبار است
پیامبر صلّى اللّه علیه و آله ماءمور است که به مشرکان بگوید: انّنى برىٌ  ممّا تشرکون    من از آنچه شما شریک خدا قرار مى دهید، بیزارم .
سوره ى برائت نشان گر آن است که تنها علاقه به خوبى ها کافى نیست ، بلکه باید با بیان و فریاد، گفتن و نوشتن ، نامه و ناله و اشک و عمل ، از بدیها بیزارى جست و نسبت به آنها ابراز تنفر کرد.
هر سال میلیون ها مسلمان در سرزمین منى در کنار خانه ى خدا به پیروى از ابراهیم علیه السلام در سه روز پشت سر هم به سوى نماد شیطان ، 49 سنگ پرتاب کرده و از شیطان و شیطان نماها برائت مى جویند.
جالب آنکه بعد از پرتاب سنگ ها به سوى شیطان ، حاجیان این دعا را مى خوانند: خدایا حج من را قبول کن که این رمز آن است که قبولى حج با طرد شیطان و شیطان ها همراه است .
ناگفته پیداست که شیطان در هر زمان به شکل و صورتى است ، چنانکه امام راحل قدس سرّه فرمود: آمریکا شیطان بزرگ است .
در زیارت عاشورا به امام حسین علیه السلام و یارانش صد مرتبه سلام مى دهیم و در مقابل به دشمنان او که دشمنان دین و خدایند، صد بار لعنت مى کنیم .
تکرار پرتاب سنگ در سرزمین منى به شیطان و تکرار لعنت در زیارت عاشورا، نشان دهنده ى آن است که باید با محبّت خوبان و بغض دشمنان خو بگیریم و خو گرفتن در اثر تکرار است .
حضرت على علیه السلام متولّد کعبه و خانه زاد خداست ، خداوند مى فرماید: به دور کعبه بچرخید تا در طواف خانه خدا عشق على و فکر و راه او در جان شما جاى گیرد. انسان بى عشق و تنفّر، همانند حیوانى است که فقط نفس مى کشد.
در هر شبانه روز ده مرتبه از خداوند مى خواهیم که ما را در راه اولیاى خود ثابت قدم بدارد؛ اهدنا الصراط المستقیم صراط الّذین انعمت علیهم و از راه منحرفان و غضب شدگان بیزارى مى جوییم غیر المغضوب علیهم و لا الضّالّین سنگ کعبه را مى بوسیم ، ولى از سنگ جمرات با پرتاب سنگریزه ها به آن ، ابراز نفرت مى کنیم .
روز عرفه به عشق حسین علیه السلام و دعاى او اشک مى ریزیم ، ولى فرداى آن در عید قربان ، کارد بدست خون مى ریزیم و قربانى مى کنیم . با یک دست دعا و با دست دیگر سلاح .
آرى مسلمانان باید در تمام شئون زندگى اینگونه باشند.
امام جمعه ى مسلمین بر لبش فرمان تقوى و در چشمش اشک و بر دستش ‍ سلام و گام هایش استوار در قیام است ، فکرش آگاه به آفاق و ذهنش انباشته از علم است . واین معناى جامعیّت نمایندگان مکتبى و علما و خطبا در اسلام است .
اگر به امام حسین علیه السلام سلام مى گوییم ، از قرآن آموخته ایم که به پیام آوران آسمانى و رهروان الهى سلام مى گوید: سلام على نوح فى العالمین ، سلامٌ على ابراهیم ، سلام على موسى و هارون ، سلام على آل یاسین
اگر به پیامبر صلّى اللّه علیه و آله صلوات مى فرستیم ، از قرآن یاد گرفته ایم که مى فرماید: اِنّ اللّه و ملائکته یصلون على النّبى خداوند و فرشتگان بر پیامبر درود مى فرستند و اگر ما بر بنى امیه و غاصبان حکومت حقّ و تبهکاران تاریخ بشریّت ، لعن و نفرین مى کنیم ، باز از قرآن آموخته ایم که مى فرماید: اِنّ الّذین یؤ ذون اللّه و رسوله لعنهم اللّه فى الدنیا و الاخرة  آنان که خدا و پیامبرش را اذیّت مى کنند، خداوند آنها را در دنیا و آخرت لعنت مى کند.
ما نفرین و لعن به دشمنان خدا را از انبیا یاد گرفته ایم ؛ لعن الّذین کفروا من بنى اسرائیل على لسان داود و عیسى بن مریم   کافران بر زبان داوود و عیسى بن مریم لعن شده اند.
ما نفرین را از سیره ى پیامبر اسلام آموخته ایم که در ماجراى مباهله فرمودند:ثمّ نَبتَهِل فنجعل لعنة اللّه على الکاذبین ما با هم مباهله مى کنیم و لعنت خدا را براى دروغگویان قرار مى دهیم .
بعضى از مجرمان را نه تنها خدا و پیامبران لعن و نفرین مى کنند، بلکه تمام موجودات با شعور هستى نیز آنان را دائماً لعنت مى کنند .  اولئک یلعهنم اللّه و یلعنهم اللاعنون  
کوتاه سخن آنکه سلام و نفرین ما در تمام زیارت ها به خصوص زیارت عاشورا، برخاسته از فرهنگ و روح قرآن است .

91 سالم بن عمرو 
92 جابر بن الحجاج 
سالم غلام بنى المدینه و از شیعیان کوفه بود که به سپاه امام حسین (ع ) پیوست .
جابر غلام عامر بن نهشل و مردى دلیر و جنگجو بود که در کربلا به محضر حضرت (ع ) رسید.
این دو غلام در روز عاشورا در حمله اول به شهادت رسیدند.
93 عمار بن سلامه الهمدانى  
94 نعیم بن العجلان الانصارى  
آن دو از یاران على (ع ) بودند و در بعضى از جنگها در رکاب آن حضرت جنگیدند.
عمار از اصحاب رسول خدا (ص ) است و نعیم از شجاعان و شعراى عرب به شمار مى رود.
آن دو که از حرکت امام حسین (ع ) به عراق با خبر شدند، به آن حضرت پیوستند و در روز عاشورا در حمله اول به شهادت رسیدند.
95 جبله بن على الشیبانى  
96 الحباب بن عامر التیمى  
آن دو از شجاعان و شیعیان کوفه هستند.
هردو جزو بیعت کنندگان با مسلم بن عقیل بودند. پس از شهادت مسلم آنها از کوفه بیرون آمده و به سپاه حسین (ع ) پیوستند.
جبله و حباب در روز عاشورا مردانه جنگیدند تا به فیض شهادت رسیدند.
97 امیه بن سعد الطائى  
98 جندب بن حجیر الکندى  
آن دو از بزرگان شیعه و از یاران على (ع ) بودند.
امیه و جندب قبل از شروع جنگ خود را به سپاه حسین (ع ) رساندند.
آن دو روز عاشورا و در آغاز جنگ به شهادت رسیدند.
99 یزید بن مغفل المذحجى  
100 عبدالله بن بشر الخثعمى  
آن دو از مردان دلیر و حامیان حق بودند.
یزید بن مغفل که از یاران على (ع ) بود، در مکه به حسین (ع ) پیوست و همراه ایشان به کربلا آمد.
عبدالله که با سپاه عمر بن سعد از کوفه بیرون آمده بود در فرصت مناسب به یاران حسین (ع ) پیوست .
آن دو روز عاشورا به فیض شهادت رسیدند.
101 زاهر بن عمرو 
102 الحارث بن امر القیس 
آن دو از قبیله بنى کند هستند.
زاهر که در شجاعت و محبت اهل بیت (ع ) مشهور بود، در سال 60 هجرى به حج رفت و سپس به سپاه امام حسین (ع ) پیوست .
حارث که با سپاه عمر بن سعد از کوفه خارج شده بود، در فرصت مناصب به یاران حضرت ملحق گردید.
هر دو در روز عاشورا در حمله اول به شهادت رسیدند.
103 عمر بن ضبیعه 
104 بکر بن حى 
آن دو از قبیله بنى تیم هستند.
عمر بن ضبیعه مردى شجاع بود. او افتخار درک رسول خدا (ص ) را داشته است .
آنها به همراه سپاه عمر بن سعد از کوفه خارج شدند و در موقعیت مناسب به یاران حسین (ع ) پیوستند.
عمرو و بکر در روز عاشورا در حمله اول به شهادت رسیدند.
105 عبد الا على بن یزید الکلبى  
106 عماره بن صلخب الازدى  
آن دو از جنگجویان دلیر و از شیعیان کوفه هستند.
آنها با مسلم بن عقیل بیعت کردند و پس از شهادت مسلم و هانى در کوفه دستگیر شدند.
ابن زیاد دستور داد عبد الا على و عماره را به میان قبیله شان برده و گردن بزنند.
آن دو از شهداى نهضت حسینى در کوفه هستند.
107 زهیر بن سلیم 
108 قاسم بن حبیب 
آن دو از قبیله بنى ازد و از شیعیان کوفه بودند.
زهیر و قاسم با سپاه عمر بن سعد از کوفه بیرون آمده و در موقعیت مناسب به یاران حسین (ع ) پیوستند.
آن دو در حمله اول روز عاشورا به شهادت رسیدند.
109 ضرغامه بن مالک 
110 کنانه بن عتیق 
آن دو از قبیله بنى تغلب و از شیعیان کوفه بودند.
ضرغامه با مسلم بن عقیل بیعت کرد. او پس از شهادت مسلم ، با سپاه عمر بن سعد از شهر خارج شده و در فرصت مناسب خود را به یاران حسین (ع ) رسانید. وى پس از نماز ظهر روز عاشورا در جنگ تن به تن به شهادت رسید.
کنانه از اصحاب رسول خدا (ص ) و از زاهدان و قاریان قرآن بود.
او در روز عاشورا در حمله اول به شهادت رسید.
111 سیف بن مالک 
112 ادهم بن امیه 
آن دو از قبیله بنى عبد قیس و از شیعیان بصره بودند.
سیف و ادهم همراه با عده اى دیگر از بصره خارج شده و در محلى به نام ابطح در نزدیکى مکه به امام حسین (ع ) پیوستند.
ادهم در حمله اول روز عاشورا و سیف بعد از نماز ظهر در جنگ تن به تن به شهادت رسیدند.
113 جو ین بن مالک التیمى  
او شیعه علوى بود.
چون به قبیله بنى تیم وارد شده بود لذا همراه آنها به سوى امام حسین (ع ) رفت تا با او بجنگد.
وقتى پیشنهادات حسین (ع ) از جانب عمر بن سعد در شد، جوین به همراه عده اى شبانه به یاران حضرت پیوستند.
او در روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید.
114 زیاد ابو عمره 
115 حبشى بن قیس 
آن دو از قبیله بنى همدان هستند.
زیاد محضر پیامبر (ص ) را درک کرده است . او مردى شب زنده دار و پرهیز کار بود.
سلمه جد حبشى از اصحاب رسول خدا بوده است .